Kerstessay: te wapen!?

Vooraf

Wie het nog onlangs schreef, is me ontgaan, maar de teneur van zijn uitspraak was dat de propaganda in deze Oekraïneoorlog de meest intense is, die hij kent. Kennelijk bereikt die propaganda ook haar doel, want de meerderheid van de mensen geeft de indruk voorstander te zijn van een oorlog met Rusland. Zelfs in het Europese parlement zit het vuur er (veel te) fel in.

Al die slachtoffers van de kennelijk meest functionele propagandamachinatie die er ooit was, wil ik hierna even met de voeten op de grond zetten.

Voor de zaak van de vrede.

Wat ik al eerder schreef…

Eerder dit jaar waarschuwde ik voor het gemak waarmee zovelen onder ons zich laten meeslepen in het oorlogsnarratief over Oekraïne[1]. Teveel mensen gaan veel te licht heen over wat de oorlog echt is. Oorlogen zijn voor te velen een nieuwsitem geworden, maar ze realiseren zich te weinig  welke ellende er achter dat nieuwsitem steekt. Bovendien stompen de geesten af als ze elke dag  te  maken krijgen met het nieuws uit een relatief ver land, zonder dat ze daar hier aan den lijve wat van ondervinden.

Tegelijk heb ik gewezen op de verantwoordelijkheid van de  media, die van de oorlogsmiserie een verkoopbaar nieuwsitem maken. Vaak lijkt het de bedoeling om te laten zien hoe slecht ‘de vijand’ wel is. Het eeuwige Goed tegen Kwaad? Door  op een ondoordachte manier over een conflict te schrijven, versterken ze het door de politieke machten gevoerde oorlogsnarratief, zonder te wijzen op de rauwe werkelijkheid. Zelfs de verwoestigen worden ingezet om de slechtheid van de tegenstander te illusteren, hoewel de doden langs beide kanten vallen.

We naderen nu Kerstmis, het moment waarop we elkaar vrede op aarde zouden moeten wensen, maar ik zie niets, niemendalle veranderen. Noch in het oorlogsnarratief, dat in felheid nog toeneemt, noch in de houding van de media, voor welke deze oorlog slechts een fait-divers schijnt.

Het gaat maar door.

Een greep uit de zeer recente feiten en berichten maakt duidelijk wat hier bedoeld wordt.

“Zweden verspreidt brochures onder de bevolking om uit te leggen hoe die zich op een oorlog kan voorbereiden.”[2] De hoogste NAVO-officier verklaarde dat als Rusland geen kernmogendheid zou zijn, de NAVO allang militair had ingegrepen in Oekraïne[3]. Ik weet niet of iedereen goed beseft wat hier echt gezegd wordt: het toekomstige conflict met Rusland zal niet zonder kernwapens worden uitgevochten. Kolonel Housen liet in HLN optekenen dat ‘we’ al in oorlog zijn, maar dat nog niet beseffen[4]. Hij sprak bij die gelegenheid over de afwezigheid van degelijke bunkers. Kennelijk gelooft hij dat die bij een kernaanval zouden volstaan. Deze oorlog zal niet met klassieke wapens worden uitgevochten, voegde hij er nog aan toe. Ook in Duitsland maakt men een inventaris van de bestaande bunkers.

Op 26/11 meldde HLN dat de Britten in het geheim lange afstandswapens naar Oekraïne hebben gestuurd en kort daarop werd bekend dat Starmer en Macron onderling overleggen over het sturen van “Europese troepen” naar Oekraïne.

Het wordt hondsmoeilijk om dit alles nog op te vatten als een simpel woordenspel. Dit alles straalt – letterlijk – dodelijke ernst uit.

De media: hun neus bloedt.

Op dit punt aangekomen zou je zeggen dat de media zichzelf vragen beginnen te stellen. Maar neen hoor: die draven lustig door. Het lijken wel kuddedieren.

Op 26 oktober schreef Johan Holsslag  (die na zijn verkiezing toch wel wat anders heeft te doen): “Als Rusland klaar is met Oekraïne, herpakken ze zich hier.” Het ging daarbij over een Russisch fregat. Fregatten die door Moskou kunnen worden ingezet in een nucleaire oorlog. Natuurlijk zal Rusland dat doen. Dat doet het Westen toch ook? En waarom zwijgt De Morgen als vermoord over de Amerikaanse basis in Noorwegen, waar constant de met nucleaire wapens bewapende onderzeeërs in- en uitvaren?[5] Waarom zwijgt diezelfde De Morgen over de atoombommen in Kleine Brogel? En de Amerikaanse bases in Polen en Roemenië? Hoeveel buitenlandse bases hebben de Amerikanen en hoeveel hebben de Russen er?

Een nadenkend mens zou zich gaan afvragen waar het evenwicht hier gebleven is, maar niets daarvan. Het vliegtuigongeluk in Litouwen wordt nog net niet de Russen in de schoenen geschoven[6]. Vervelend detail daarbij: deze informatie komt uit Amerikaanse bronnen, voorwaar een garantie voor betrouwbaarheid. Even vreemd: enkele dagen nadien reeds hoorde niemand nog iets over dat ongeluk. Was het niet langer van propagandistisch nut? En als een Chinees schip een los anker over de zeebodem sleept, is dat “mogelijk” sabotage in opdracht van Rusland[7]. Alsof de Chinezen zich laten gebruiken…

Tegelijk wordt de Russische president nogmaals verketterd als moordenaar[8].  Over de Amerikaanse oorlog in Irak – U weet wel: toen men op zoek was naar de nooit gevonden massavernietigingswapens -: geen woord.

Duidelijk is dit alles om ons ervan te overtuigen dat ‘we’ een rechtvaardige oorlog uitvechten, want tegen een monster als Poetin is toch alles gerechtvaardigd? Kennelijk zelfs een kernoorlog…

Als kers op de taart presteerde de Morgen het om vanuit de redactie 9 artikels over “de aanvalsoorlog van Rusland in Oekraïne” aan te bieden. “Zo bent u weer helemaal mee”, aldus deze redactie.

Slechterikken! Wie?

Er bestaan mensen die een heel ander verhaal ophangen. Een van hen is Paul Craig Roberts. Voor wie wil weten wie dat is: Roberts was onder Reagan Assistant Secretary of the Treasury for Economic Policy, heeft een doctoraat van de unief van Virginia en werd gelauwerd met het Legion of Honour. Op 23 november 2024 publiceerde hij een artikel onder de titel “How lies become facts and the world ends”.

Daarin legt hij uit dat alle – alle – media systematisch dezelfde leugens verspreiden.

Dit is een stuk uit zijn verhaal: “Er was helemaal geen Russische invasie. Russische troepen trokken Donbass binnen op verzoek van de twee onafhankelijke afgescheiden republieken om hulp tegen het door de VS getrainde en uitgeruste Oekraïense leger en neonazistische milities die op het punt stonden Donetsk en Loehansk binnen te vallen[9]. De twee onafhankelijke republieken verzochten Rusland in 2014 om ze samen met de Krim terug te geven aan Rusland, maar Poetin weigerde de republieken en nam alleen de Krim omdat het de locatie is van de Russische Zwarte Zeevloot. In plaats daarvan zette Poetin in op het Minsk-akkoord, dat Donbass als onderdeel van Oekraïne hield. De handhavers van het Minsk-akkoord, Duitsland en Frankrijk, gaven later toe dat de Minsk-akkoorden werden gebruikt om Poetin te misleiden, terwijl Washington een Oekraïens leger creëerde om de onafhankelijke republieken te veroveren. But the aggression lies with the West, not with Russia[10]

Heeft iemand hierover iets in onze pers gelezen?

Documenten uit de archieven bewijzen dat de VS, het VK en Duitsland Gorbatsjov en de KGB verzekerden dat “de NAVO geen centimeter naar het oosten zou opschuiven”[11]. Maar vier jaar later, vanaf 1994, ging dat alles in rook op toen de toenmalige president van de VS, Bill Clinton, zijn handtekening zette onder de uitbreiding van de NAVO tot aan de grens met Rusland. Aldus Roberts.

Woordbreuk. Ziedaar de start van de voortdurende oorlog in Oekraïne. 

Over Robert Gates, een voormalige top-inlichtingenanalist van de CIA en een specialist op het gebied van de USSR[12], is geweten dat hij aan zijn tegenhanger, het hoofd van de KGB, vertelde wat VS-minister Baker tegen Gorbatsjov had gezegd: ‘geen centimeter oostwaarts’.

Op dat moment was Gates de topadjunct van de nationale veiligheidsadviseur van de president, generaal Brent Scowcroft. Het is dus nogal onwaarschijnlijk dat Gates, de latere minister van defensie, op eigen gezag heeft gesproken.

De kopieën van de betrokken gesprekken tussen Rusland en het Westen zijn wijdverspreid. Héél toevallig heeft alléén de pers daar geen weet van?

Waarom zwijgen de media? Waarom vertellen ze klakkeloos het NAVO-verhaal? Is het écht zo: “wij willen oorlog!”?

Een andere klepper is Patrick Lawrence. Zijn bijdragen verschenen in de Far Eastern Economic Review, de International Herald Tribune, en de The New Yorker.

Ziehier wat hij schrijft: “De vraag is hoe de politieke groepen in Washington zullen reageren als de positie van Amerika in de gemeenschap van naties zou veranderen. Wat zou een post-Amerikaanse wereldorde betekenen?” Aan deze gedachte hangt hij een aantal beschouwingen met betrekking tot Rusland vast. Het is duidelijk dat voor hem de oorlog in Oekraïne niet kan begrepen worden tenzij op de achtergrond van de positie van Amerika in de wereldpolitiek[13].

Alweer: heeft iemand hierover iets in onze pers gelezen?

Of nog dit: volgens de NAVO moet Rusland in Oekraïne worden gestopt, anders vallen binnenkort Warschau en Berlijn. ALLE landkaarten laten echter een felle uitbreiding van de NAVO sinds de jaren ‘90 naar het oosten zien, tot aan de Russische grens. Alléén maar naar het oosten. Het omgekeerde van wat de NAVO vertelt.

Nogmaals: daarover geen woord in de pers.

Evenmin gaan de media in op de consquenties als sommige Europese landen troepen naar Oekraïne zouden sturen: daardoor zouden militaire installaties in die landen een legitiem doel worden voor Russische raketaanvallen, waarmee we meteen in een totale oorlog belanden.

Onverantwoordelijk.

Als het tot een grote oorlog komt, acht ik twee groepen uitdrukkelijk schuldig: de politieke klasse in Europa – de Amerikaanse belangen had men immers kunnen kennen! – en de media.

Een grote oorlog? Beseft men eigenlijk wel waarover we het hebben als we zoiets zeggen?

In wereldoorlog II vielen er 25 miljoen militaire slachtoffers en stierven er 41.360 000 burgers. Vele burgerdoden vielen bij bombardementen, waarbij die van de geallieerden in dodelijkheid aan de top stonden: Hamburg: 45 000 doden; Dresden: 25 000 doden;  Darmstadt: 11500; Koningsbergen: 5 000; Munchen: 6 600; Frankfurt: 5 500 (Duitse bombardementen: Coventry: 600; Rotterdam: 700.) De cijfers zijn niet overdreven.

Toch was dat alles nog maar klein bier in vergelijking met Nagasaki (39 000) en Hirosjima (80 000). In deze getallen zijn niet de doden opgenomen die nadien door stralingsziekten zijn gestorven. Het totaal aantal doden voor deze twee steden bedraagt ongeveer 250 000.

De bommen op die twee Japanse steden waren licht vergelijking met de kernbommen die thans beschikbaar zijn. De bom op Hirosjima had een kracht van 15 kiloton. Dat is aanzienlijk minder dan de bommen van de Tridentmissiles in de moderne Engelse onderzeeërs.

En toch wordt er op een lichtzinnige manier over een kernoorlog gesproken, alsof dat een veldslag tussen de Eburonen en de Romeinen zou zijn.

Beseft de politiek waar ze mee bezig is?

En hebben de media wel een idee van hun verantwoordelijkheid? Zouden de media niet beter zichzelf kritisch informeren en zich niet laten gebruiken in de gevechten onder de machtigen van deze aarde? Kom niet vertellen dat ‘we’ ons sterk moeten houden tegenover Rusland. Zo verklaren we Rusland al meteen tot vijand. Maar hoeft dat wel, behalve uiteraard voor het militair-industrieel complex, dat daar belang bij heeft?

Neen: dat hoeft niet! Zeker niet! Maar éérst moet het militair opbod stoppen want dat leidt onverbiddelijk tot de fatale klap. En vervolgens moet Rusland als een mogelijke handelspartner worden behandeld, en niet als toekomstig territorium voor goedkope winning van delfstoffen en nog minder als de gezworen vijand uit de tijd van het inmiddels al lang verdwenen sovjetcommunisme. Als we Rusland eens zouden zien als leverancier, bijvoorbeeld van goedkope olie (in plaats van Nordstream door onze ‘bondgenoten’ te laten opblazen!)?[14] Die Russen zijn niet gek: kent er iemand een commerçant die zijn eigen klandizie van kant maakt?

Laten we de zaken duidelijk stellen:

Na een kernoorlog zal Europa niet langer bestaan. Het zal onbewoonbaar zijn geworden, totaal vergiftigd en hoog radioactief.

Wie kritiekloos meegaat met het oorlogsnarratief zoals zich dat vandaag ontwikkelt, speelt mee in een dodelijk gevaarlijk spelletje. De heer Housen kan verkondigen dat ‘we’ allang in oorlog zijn: IK ben dat niet!

Ik wil vrede.

Jaak Peeters

December 2024


[1] https://doorstroming.net/2024/03/31/een-ex-ijzerbedevaarder-waarschuwt/

[2] https://www.hln.be/buitenland/dit-staat-er-in-de-oorlogsbrochure-die-alle-zweden-in-de-bus-krijgen~abb33046/

[3] https://www.hln.be/buitenland/als-rusland-geen-kernwapens-had-zouden-navo-troepen-al-lang-in-oekraine-zijn-zegt-topmilitair~af93a1ac/

[4] https://www.hln.be/binnenland/we-zijn-al-in-oorlog-maar-beseffen-het-niet-kolonel-housen-over-het-duitse-plan-om-bunkers-voor-bevolking-te-bouwen~afdfa5fe/

[5] De Amerikanen handelen op die basis alsof er geen Noorse soevereiniteit bestaat.

[6] https://www.hln.be/buitenland/waarom-de-vliegtuigcrash-in-litouwen-speciale-aandacht-krijgt~a1276eca/

[7] https://www.hln.be/buitenland/chinees-vrachtschip-sleepte-met-anker-160-km-over-bodem-oostzee-om-kabels-te-saboteren-en-deed-dat-mogelijk-in-opdracht-van-rusland~aed1c034/

[8] https://www.hln.be/buitenland/pas-vrijgegeven-nota-onthult-poetins-moordzucht-over-de-jaren-heen-de-plant-bevat-een-gif-zoals-strychnine~a3bde2b6/

[9] Als Oekraïne zich van Rusland mag afscheiden, mogen de Russische gebieden zich van Oekraïne afscheiden, toch?

[10] Zie Paulcraigroberts.org. Hij is niet de enige die dit zo ziet: https://original.antiwar.com/ted_snider/2024/12/04/the-wests-lies-about-ukraine-are-refuted-by-their-own-words/

[11] https://nsarchive.gwu.edu/document/16116-document-05-memorandum-conversation-between. Sommigen hebben later beweerd dat de NAVO niets beloofd heeft. Natuurlijk is dat zo: het was een toezegging van de Amerikaanse politiek.

[12] https://en.wikipedia.org/wiki/Robert_Gates

[13] https://scheerpost.com/2024/11/26/patrick-lawrence-bidens-samson-option/

[14] https://nieuwrechts.nl/99754-mijn-reis-naar-rusland-wat-de-media-je-niet-vertellen.