Covid-politiek: vol gif.

Vaccins hebben hun nut bewezen.

Wat echter vandaag gebeurt, keur ik af.

 

Voor kinderverlamming werd in België in 1958 de inenting aanbevolen en in 1967 verplicht gesteld.

Dat is de juiste gang van zaken.

Een vaccin confronteert het lichaam met (delen van) het te weren virus zodat het lichaam tot een reactie geprikkeld wordt. Maar het menselijk metabolisme heeft nu eenmaal tijd nodig. Daarom moet élk medicijn en élk nieuw vaccin uitvoerig en lang genoeg uitgetest worden, zodat men kan zien welke bijwerkingen het product heeft. Ik denk maar even aan het Softenon-verhaal. Er is dus altijd een longitudinale studie nodig om te zien welke op termijn de bijwerkingen zijn.

 

Welnu: aan deze laatste voorwaarde is voor geen enkel van de thans tegen Covid-19 aangeboden vaccins voldaan. Dat kan ook niet: de ziekte is pas sinds eind 2019 uitgebroken en de vaccins bestaan nog maar enkele maanden. Producenten zelf geven 2022 of 2023 als ‘opleveringsdatum’ op. Geen wonder dat de Zwitsers de kat uit de boom kijken.

 

Is iets beter dan niets? Je gebruikt toch geen miljoenen mensen ongevraagd als proefkonijnen? Of nog: “we zien wel wat er gebeurt.” Dat zijn echt geen ernstige argumenten.

 

Ik wil nog aannemen dat men op dit ogenblik geen betere aanpak kan bedenken. Als dat zo is, dan verwacht ik van een overheid (die me toch mijn inkomen gedetailleerd weet mee te delen) degelijke informatie. Ik wil niet moeten terugvallen op commerciële media.

En àls het dan echt zo moet, dan moeten we bovendien aandringen op de twee hiernavolgende elementen.

 

Ten eerste:

Psychologen weten al lang dat de mens een fundamenteel sociaal wezen is. Onze hersenen worden al in de moederschoot geprogrammeerd, en dat gebeurt door de indrukken die op de foetus nog in de baarmoeder inwerken. Dus we worden al in een sociaal weefsel ingeweven, nog voor we ter wereld komen. Heel ons leven gaat deze sociale inbedding verder.

Kijk nu wat er door de corona-politiek gebeurt. Van de ene dag op de andere worden de bejaarden in woonzorgcentra in hun kamertje opgesloten; gezamenlijk eten in de eetzaal is verboden; bezoek mag niet meer; de verzorgster die tot dan toe elke dag kwam wassen, doet nu nog maar om de paar dagen en dan nog rap-rap; het eten wordt hen haastig toegeschoven, zoals men een kwade hond het eten met een lange stok toeschuift.

Dit is psychologische mishandeling!

Een gelijkaardig verhaal kan men vertellen voor jongeren die elkaar niet meer kunnen/mogen opzoeken – net op een leeftijd waarop ze daar zo’n grote behoefte aan hebben. Verbaast het dat ze in opstand komen?

Duivenbonden, sport- en spelverenigingen, culturele activiteiten – noem maar op – alles valt plots weg. En de mensen die zich voordien konden uitleven worden op zichzelf teruggeworpen en het enige wat blijft is ruziemaken met de huisgenoten. Verwondert het iemand dat er zoveel gezinsbreuken zijn?

Tweederde van de universiteitsstudenten kampte tijdens de eerste platlegging (lockdown) met psychische problemen.

 

Een goede aanpak kan ik dit alles niet noemen.

 

Ten tweede:

De media doen het voorkomen alsof met de komst van ‘het’ vaccin de redding nabij is en de hemel stralend zal gloren.

Het zal al duidelijk zijn dat zulks op dit ogenblik niet zo zeker is.

Maar: het is ook niet waar!

Vooreerst omdat er nà inenting nog altijd een graad van besmettelijkheid blijft.

Voorts constateren we dat de bewoners van woonzorgcentra na hun vaccinatie nog geen vrij bestaan genieten, wegens nog te gevaarlijk. Maar wanneer zal de kust ooit veilig zijn? Frau Merkel deelt ons mee dat we misschien nog jaren vaccins zullen moeten nemen want de één na de andere mutatie duikt op.

 

Wat het meest van al storend is, dat is de morele druk en soms brute chantage waarmee mensen gedwongen worden een onvoldragen vaccin te nemen.

 

Enkele voorbeelden uit de praktijk:

  • “Wie zich niet laat vaccineren is een egoïst”. Dat wordt woordelijk zo gezegd.
  • Een verzorgende in een woonzorgcentrum wordt dringend aangemaand zich op te geven voor vaccinatie. Men is zogenaamd niet verplicht, maar wie weigert kan op onbetaald verlof worden gezet. Zeg niet dat het niet gebeurt!
  • Nog in een woonzorgcentrum worden de personeelsleden die zich op een bepaalde datum nog niet voor inenting hebben opgegeven, bij de directeur geroepen. Vermoedelijk niet om een bloemetje in ontvangst te komen nemen…
  • Een verpleegsterschool deelt mee dat wie vaccinatie weigert, geen stageplaats zal krijgen.
  • In een provinciestad valt een brief bij de bevolking in de bus, ondertekend door een aantal artsen, met de vraag om zich te laten vaccineren. Stel je voor dat iemand weigert: welke commentaren vallen hem ten deel?

 

Och: het zit allemaal niet zo ingewikkeld in elkaar. Een arts die kritiek uit op de vaccinatiepolitiek kan zijn praktijk sluiten. Een afdelingshoofd in een verzorgingsinstelling gaat er prat op dat àlle personeelsleden zich laten inenten – en dus worden de weigeraars onder druk gezet. En diensthoofden willen de beste van de klas zijn. Het zijn simpele, menselijke dingen.

Na al die ophef in de media, al een jaar lang, kunnen mensen vaak niet langer rationeel denken. En als ze dat trachten te doen, worden ze als asocialen of complotdenkers weggezet.

Wie niet in mirakeloplossingen gelooft en dwars ligt hangt het zwaard van Damocles boven het hoofd en wacht de sociale sanctie. Geen cinemabezoek meer, geen voetbalwedstrijden, geen feestjes…totale isolatie dus. Nog net niet het concentratiekamp, al lijkt het daar wel op.

 

Als ik zoiets merk, dan word ik giftig.

 

Dit is de mensen dwingen te kiezen tussen de pest en de cholera. Alleen is Covid-19 bijlange geen cholera en lijkt dit soort chantage heel erg op een sociale pest.

In Gazet Van Antwerpen stond op 4 februari ‘21 te lezen dat het verplicht stellen van vaccineren een zware inbreuk op de wet op de privacy is. De mensen zijn echter zo murw gemaakt dat die privacy hen niet eens meer kan schelen. Men denkt er zelfs niet langer over na.

 

Zolang het longitudinaal onderzoek niet verder staat moet het vaccineren in vrijwilligheid gebeuren. En in ieder geval moeten altijd ook psychosociale aspecten meetellen.

 

 

Jaak Peeters

Februari 2021