Jambon heeft het weer gedaan. De kranten vol (gespeelde?) verontwaardiging met gniffelende medewerking van de VRT. Gefundenes Fressen. Het zijn meesters in sfeerschepping.

Terwijl ik dit schrijf is het onmogelijk om de eventuele fout van Jambon precies af te wegen. Misschien vond zijn kabinet dat dit geen zaak voor hen was of te onbelangrijk om de minister lastig te vallen. Dan kan het best zijn dat Jambon dat allemaal vergeten is. Of misschien meende men dat Chovanec zich misdragen had en de politie dus niets verweten kon worden. Dat moet allemaal uitgezocht worden. Dan moet heel zeker ook de verantwoordelijkheid van de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken en diens collega van Justitie onderzocht worden. Voor zover nu bekend is was namelijk ook het parket op de hoogte. Dus was CD&V-er Geens betrokken. Voorts hadden de Slovaken éérst met Buitenlandse Zaken in Brussel contact opgenomen: een normale procedure. Heeft men daar gepast gehandeld?

Als Jambon wat te verwijten valt, moeten ook de liberale Reynders en de christendemocratische Geens op de rooster. Misschien hoopt deze laatste de nieuwe premier te worden – dan moet hij nu uit de wind blijven. Waarmee ik wil zeggen dat – weer eens – een van die politieke steekspelletjes bezig is.

Er is iets anders aan de hand.

Wat met de zaak Chovanec heel helder wordt is dat de VLD – de liberalen dus – een beschadigingsoperatie van het Vlaamse nationalisme zijn begonnen.

Toen een N-VA/PS-regering mogelijk scheen werd dit veelbelovende project door de liberalen getorpedeerd. De liberalen hadden zich daarvoor aangesloten bij de ‘Groenen’ – een onnatuurlijk verbond dat alleen om heel specifieke redenen tot stand kan komen.

Men zou nog kunnen argumenteren dat de liberalen op de macht azen. Daar dient een politieke partij tenslotte voor. Maar in het licht van het geheel van de gebeurtenissen moeten andere conclusies worden getrokken.

Het viel dezer dagen fel op dat de liberale Nederlandsonkundige dandy Bouchez sprak over “de natuurlijke beweging van de taalgrens”. Daarmee toont Bouchez zich een volleerde francofone imperialist, voor wie België eigenlijk La Belgique hoort te zijn. Even opvallend was het totale stilzwijgen daarover langs de Vlaamse liberale kant: niemand die de uitspraken van Bouchez veroordeelde. Dat leverde de VLD de naam “de nieuwe Pest Voor Vlaanderen” op.

Bij herhaling was er integendeel te horen dat de liberalen, Nederlands en Frans, één hechte familie vormen. La Belgique une et indivisible.

Hoewel ze beweren sociaal-economisch langs de rechterzijde te staan, zien zij geen graten in een regering met de ultra-linkse groenen, wier ‘klimaatbeleid’ ons onvermijdelijk vele miljarden zal kosten – alsof corona nog niet erg genoeg is. En wie zal die miljarden betalen? Juist: de Vlaamse middenklasse.

Als het de liberalen alleen maar om regeringsposten te doen is, dan verraden ze nu toch grote delen van het liberale gedachtengoed.

Verraden ze hun gedachtengoed?

Ja, zeer zeker!

Zopas verscheen een twitterbericht van Dirk Verhofstadt – broer van en even blauw.

Hij haalde uit naar een of andere jongeman uit de N-VA-jongeren. Die had geschreven dat   mensen kritisch mogen spreken over het geldende verhaal van de holocaust.

Ik weet daar zelf veel te weinig over, maar dat er zo’n uitroeiingsactie is geweest, is wel zeker. Alleen hebben niet alleen de Nazi’s zulks op hun kerfstok: Pol Pot, de veroveraars van Noord-Amerika die de autochtonen hebben uitgemoord, de Hutu’s, de massamoorden op de Maori’s… en dan zwijgen we over de uitroeiingscampagnes van Caesar of Karel de Grote. De geschiedenis druipt van het bloed.

Ik meen evenwel dat in een gezonde samenleving over al die dingen openlijk moet kunnen gesproken worden. Dat is echter buiten Dirk Verhofstadt gerekend, die wist mee te delen dat die vermaledijde extreemrechtsen steeds luider klinken. Zum kotzen, schreef hij nog.

Laat dit nu komen uit de pen van één van de leidende figuren van het Belgische liberalisme.

Je mag dus alléén zeggen en schrijven wat liberale bobo’s politiek correct vinden?

Het eerste waaraan ik toen dacht was de quote van Voltaire: ik ben het grondig met u oneens, maar zal tot mijn dood strijden opdat u uw mening zou kunnen zeggen.

Deze quote, zo dacht ik tot nog toe, behoort bij de essentie van het liberalisme: de vrijheid om zijn mening te uiten. Zonder dat is de term “liberalisme” (van het Latijnse libertas) een grove leugen.

Ik denk dat er een steeds duidelijker beeld verschijnt. Het liberalisme heeft zich opnieuw en uitdrukkelijk tot doodsvijand van het Vlaamse nationalisme verklaard. Die liberalen zijn de echte stichters van La Belgique. Dat is bekend. Daarom klinkt net bij hen de roep tot herfederalisering luid op. Prof. Maddens heeft gelijk: zolang het bestaat kan het liberale Belgique terugslaan.

In 2030 wordt het 200 jarig bestaan van de Belgische staat gevierd. Tegen die tijd moet het Vlaamse nationalisme zijn platgeslagen.

Ziedaar dus de strategie van ‘onze liberalen’: het Vlaams Belang is extreemrechts – voor het gemak vergetend dat die partij een overwegend links sociaal-economisch programma uitdraagt- en telt dus niet mee. En N-VA doet niks dan blunderen – al valt er over het liberale gezondheidsbeleid tijdens corona ook wel wat op te merken – en is ook vervuild door extreemrechts. Ergo: het hele Vlaamse nationalisme is extreemrechts en dus onfatsoenlijk.

Bart Dewever was ooit lid van een liberale studentenvereniging. Hij zal nu moeten bijsturen en zich bezinnen over andere bondgenootschappen. De VLD komt in ieder geval niet in aanmerking.

Jaak Peeters

27 augustus 2020