Verkiezingscampagne: correcte informatie?

Het gaat er vreemd aan toe in dat journalistieke wereldje van ons. De “verslaggeving” van de recente verkiezingscampagne – alea iacta est, overigens – maakt het moeilijk om over het beeld van een politiek activistisch journaille heen te kijken. Een media-coryfee zei dat dit de meest gemediatiseerde campagne is die hij al meegemaakt heeft.

Natuurlijk trachten politici de pers in hun voordeel in te zetten. Ervaren politici bespelen de journalisten, zoals deze laatste de eerste bespelen.

 

Zo bezien lijkt alles in evenwicht, maar dat is het niet. Dat komt omdat het tot de taak van de politiek behoort om het publiek voor haar zaak te winnen. Daartoe moet zij gebruik maken van onder meer de mogelijkheden die de media bieden. De taak van de journalistiek daarentegen draagt een heel ander karakter. De pers moet niet overtuigen of zieltjes winnen. De taak van de pers binnen een zich democratisch noemende maatschappij is het informeren van de lezer of kijker. Natuurlijk mogen journalisten hun oordeel uitspreken over de feiten. Ze hebben het recht om politieke standpunten af te wijzen of goed te keuren, net zoals ieder ander burger. Maar als ze zoiets doen, dan mag van hen verwacht worden dat ze hun journalistenpetje even aan de haak hangen en zichzelf opstellen als één van die duizenden geëngageerde burgers, die zich al dan niet terecht zorgen maken over de gang van zaken. Journalisten zouden overigens in hun handjes moeten wrijven omdat ze in een bevoorrechte positie verkeren als ze hun eigen politieke mening willen ventileren: de modale burger heeft heus niet zo makkelijk toegang tot de kolommen van de krant. En daarbij gaat de journalistiek zelf niet vrijuit.

Dat besef zou de journalist er nog meer toe moeten aanzetten scherp onderscheid te maken tussen zijn positie als bewust burger en zijn taak als informant van de burger.

 

Hieronder zal ik enkele voorbeelden geven om te laten zien dat dit onderscheid soms ver te zoeken is. Daarbij zwijg ik gewoon over de massieve steun voor ‘Groen’ vanuit de media.

 

Het is kwalijk wanneer de journalist niet alleen de activistische pet opzet, maar nog eens doelbewust zijn taak als informant verknoeit door sommige delen informatie gewoon achter te houden of sommige vragen niet te stellen, waar die elders – al dan niet terecht, dat maakt niet uit – wel gesteld worden.

Alvorens naar de hoofdmoot van mijn argumentatie te gaan, wil ik eerst een tekenend voorbeeld geven.

Waarom heeft niemand uit de journalistieke wereld aan de leider van de communistische Partij van de Arbeid, Peter Mertens, gevraagd of hij en zijn kompanen het klassieke streefdoel van alle communisten overal te wereld hebben afgezworen: de vestiging van de dictatuur van het proletariaat? Want die dictatuur vloekt direct met het principe zelf van de democratie. Het Vlaams Blok kwam zogenaamd om die reden in een cordon terecht. Ik heb geen enkele journalist de vraag weten stellen. Ik heb ze zelf eens gesteld en het antwoord luidde dat het moderne communisme niet langer met het communisme van Marx kon vergeleken worden. Dat was het. Dus ja: het communisme streeft de dictatuur van het proletariaat na. Is mijn conclusie fout? Als een eenvoudige columnist zoiets opmerkt, waarom horen we daar dan niets over vanuit de milieus van ervaren journalisten, die anders zo bedreven blijken in het uithoren – of meer – van politici, vooral als die andere standpunten aankleven dan de journalist zelf? Omdat we allemaal weten dat onze journalistieke wereld meer dan gemiddeld naar links overhelt, valt het niet vol te houden dat het hier om een onschuldige vergetelheid gaat: het is een omissie, een schuldig verzuim, een bewuste weglating. De lezer informeren is wel iets anders.

 

Maar laat me even een heel korte bloemlezing geven over wat alvast mij opgevallen is. Ik twijfel er niet aan dat dit lijstje makkelijk kan worden aangevuld.

 

Iedereen herinnert zich de ophef in verschillende kranten toen Dewever verklaarde dat bij toeneming van de gemiddelde leeftijd zich de noodzaak tot langer werken zou opdringen. De énige krant die min of meer correct de positie van Dewever weergaf was De Tijd, die het langer werken gekoppeld hield aan het ‘bij verdere stijging van de levensduur’. Alle andere kranten ontkoppelden deze twee elementen, zodat het leek alsof Dewever alleen maar opriep tot langer werken. Omdat velen liefst zo vroeg mogelijk met pensioen gaan en dus huiveren voor een langere loopbaan, weet elkeen dat zulke uitspraak Dewever stemmen kost en dat is ongetwijfeld ook gebeurd. Het is allemaal zo manifest, dat het moeilijk wordt om de bewuste bedoeling te ontkennen.

Iets gelijkaardigs ging er om toen kranten ophef maakten over de vraag van diezelfde Dewever aan Francken: “Is uw vliegtuig al vol?” Bedoeld is: vol met illegalen die gerepatrieerd worden. Natuurlijk zat vooral Almaci meteen op haar paard, want ze vond een dergelijke uitspraak uitzinnig slecht, buitennissig en hatelijk. Het leek wel dat Almaci op dat ogenblik het hele bataljon van de journalistiek aanvoerde, want die journalistiek deed alsof ze walgde van de uitspraak van Dewever. Natuurlijk ging het storm weer heel snel liggen, want de vraag van Dewever was en is zo normaal als maar zijn kan. Weer ging het niet om de inhoud van de boodschap die Dewever volgens de betrokken journalist bracht, maar om de sfeer die rondom de partij van Dewever kon worden opgehangen. Het kwam zover dat de journalist die de bewuste uitspraak in een Franstalig medium had uitgebracht, enkele dagen nadien zelf wist mee te delen dat het volgens hem allemaal nog wel meeviel. Denkelijk is hij zelf geschrokken van de overtrokken mediatieke reactie.

Liever dan een smeuïge titel waarin staat dat de ene partijvoorzitter de andere voor paljas uitscheldt, zou ik liever vernemen wat de inhoud van hun discussie was. Ik bleef echter op mijn honger. Ik noem zoiets geen fatsoenlijke journalistiek – ook al hoort gescheld niet. Tenzij ik moet geloven dat het allemaal maar spel is of emocultuur. Dat verkoopt, weet je wel. Het is redelijk dat de grootste partijen het meest ondervraagd worden. Maar laat het dan inhoudelijk zijn.

 

Wie even teruggrijpt stoot op nog wel meer van dergelijke journalistieke exploten.

Ook het Vlaams Belang mocht zijn dosis schuin proza in ontvangst nemen. Bijvoorbeeld doordat radicaal-rechts – voor één keer eens niet “extreemrechts”- telkens weer in verband met Rusland werd gebracht. Rusland zou op vraag van dat radicaal-rechts de verkiezingen in westerse staten beïnvloeden. Niet dat ik eraan denk om die beïnvloeding te ontkennen, maar ik twijfel er niet aan dat er ook in het Westen groepen zijn die dergelijke beïnvloeding op het oog hebben, onder meer de pers zelf.

Het viel op dat op luttele dagen tijds de FPO-affaire in Oostenrijk, de opkomst van Farage in Groot-Brittanië, de uitspraken van Verhofstadt als zou N-VA aan de foute kant van de geschiedenis staan, het wegzetten van Brexit-aanvoerder Johnson in Groot-Britannië als een showman zonder plan, de oproep van Verhofstadt om vooral niet voor het Vlaams Belang te stemmen en de associatie door De Gucht van de nationalisten met het Hitlerisme allemaal tegelijk als één grote lastig door te slikken brok aan de lezer opgevoederd werd.

Zoiets kan gewoon geen toeval zijn.

Oh ja, Jan Segers verklaarde in zijn redactioneel stuk dat de stelling van Dewever over de wettelijke pensioenleeftijd al in 2012 door Van Rompuy “de logica zelf” werd genoemd. Maar wie leest er een redactioneel commentaar? De meeste mensen lezen alleen maar de titels en bladeren vervolgens door naar de sportbladzijden. In de massa van andersgetinte berichten klinkt de uitspraak van Segers daarom als een schriel stemmetje, dat bedoeld is om onopgemerkt te blijven.

 

Is daar geen verzet tegen? Natuurlijk wel. In de talloze blogs en op de sociale media. Maar die werden al langer als Fake News verdacht gemaakt. Ze zijn het regime niet welgevallig.

 

Deze bloemlezing kan volstaan.

 

Het wordt aartsmoeilijk om zich van de indruk te ontdoen dat we te maken hebben met een journalistieke groep die haar eigen politieke voorkeuren niet alleen koestert, maar ze ook wil doordrukken. Ze doet dat door bewuste weglatingen, door uitspraken uit hun verband te halen waardoor een verkeerde indruk ontstaat, door het zwijgen over uitspraken die pertinent onterecht zijn en door het bewust associëren van voor haar ongewenste opvattingen met historische feiten of een externe vijand. Met dat laatste speelt ze onder één hoedje met de bobo’s van de EU, voor wie – met name – Rusland afgeschilderd moet worden als het grote gevaar, terwijl dat land niet eens over de economische mogelijkheden beschikt om een echte oorlog te beginnen. Hier wordt gewoon de klassieke truuk toegepast: om eenheid te scheppen binnen een totaal verdeeld Europa hangt men het beeld van een externe vijand op.

 

Het is allemaal doorzichtig.

Het is meer dan dat: het werkt afstotend. Het jaagt de kiezer, die de manipulatie best wel doorziet en het zo stilaan beu wordt, naar die vermaledijde populisten – diegenen die door het journaille tot protoype van de politieke slechtheid werden verheven. Of het maakt hem apathisch, omdat de pers nalaat om de belangrijke dingen die de kiezer echt aangaan in de verf te zetten.

In de hitte van de strijd waait de essentie nogal eens weg. Maar toch: moet de journalistiek daarin meegaan? Je vraagt je trouwens warempel af of al dat gedebatteer niet op de eerste plaats dient om de media zelf in de verf te zetten. Misschien – héél misschien – zit de journalistiek zélf gevangen in haar eigen journalistieke spelletjes. En is ze elke zin voor zelfkritiek verloren.

 

Het slachtoffer? De democratie, want die ‘draait’ op correcte informatie.

 

Toemaatje:

 

De Europese naties moeten opgaan in een superstaat, zonder dat de bevolking in de gaten heeft wat er aan het gebeuren is. Dit gebeurt stap bij stap, die ieder afzonderlijk als economisch noodzakelijk wordt voorgesteld, maar die samen uiteindelijk en onomkeerbaar naar een Europese federatie leiden. Deze uitspraak wordt toegeschreven aan Jean Monnet.

 

Het vermoeden is gewettigd dat steeds meer mensen echter best wel in de gaten hebben wat er gebeurt. En dat ze mede daarom de omissies van de pers des te scherper aanvoelen.

 

 

 

Jaak Peeters

Mei 2019

6 thoughts on “Verkiezingscampagne: correcte informatie?

  1. Blij dat dit onderwerp op deze webstek komt. Feliceer Jaak met z’n prima insteek.
    Wat hebben we dit verkiezingsweekend nogmaals geleerd : we beleven tektonische *verschuivingen* in België, Euroland, US. In lijn met de verschuivingen tussen West en Oost.
    Die verschuivingen zijn een konfrontatie tussen : 1/ de diepe staat met z’n 3 pervers *kolluderende* lichamen. De traditionele/konservatie politiek…de politiek benoemde akademici…de mis-duidende media versus de groeiende groepen van *dwarsliggers*, die we kennen. Die dwarsliggers waren lang snel uitdovende (tijdelijke) steekvlammen. Die tijd is nu voorbij. Daarom gaan we nu crescendo fake news en nog meer mis-framing (frame = kader), krijgen. Dus nog grotere verschuiving/spreidstand.
    De aangroeiende zogenaamde populisten moeten versterkt gedemonizeerd worden. De diepe staat gaat niet/nooit naar hen luisteren en al zeker niet naar hun vertegenwoordigers (partij). Daarom gaan al die dwarsliggers blijven aangroeien.
    wordt vervolgd

  2. Wat hebben een groot aantal burgers nu op zondag gezegd. Antwoord : FOERT !!! Foert, aan het lamlendige establishment (deep state) dat enkel maar totaal nietszeggende holle frasen produceert. Zonder ophouden inhoudsloze onzin.
    De dwarsliggers zitten met een vreemd (onheilspellend) gevoel in de onderbuik : de herverdelende koek is aan het opraken en sociale vrede kan niet lang meer afgekocht worden omwille van aanhoudende ekonomische stagnering. Wij zitten met een parabolische groei aan werk-onbekwamen en werk-onwilligen !!! De return on investment (winst op investeringen) blijft crescendo dalen. Zowel op kapitaal als op werk. Dat is een voortschrijdende ramp ! Je mag daar nu milieu/klimaat + migratie + sociale achteruitgang met de haren bijsleuren,…dat zou allemaal afkoopbaar zijn indien we niet in een schuld moeras zouden verzeild zijn. Niemand zei ook maar één woord over de staatsschuld (105% van GDP). Maastricht norm is 60%. Uw spaarpot smelt in koopkracht als sneeuw voor de zon. De katastrofe van zero rente.
    De modale burger voelt een ekonomische/financiële/monetaire Armageddon aankomen in z’n buik.
    In België hebben we slechts & (één) politiek eerlijke voorman : Bart ! En uitgerekend die man moest door het koningshuis als nazi versleten worden in Kerst boodschap. Is iedereen natuurlijk al schaamteloos vergeten. Maar Di Rupo (deep state) zal dat nu met z’n kolluderende lichamen eens vlug terug aktualizeren met de hulp van Flupke onbenul.
    De verzoeners/verbinders van de diepe staat zijn hun offensief weer gestart. Hoe het in de UK, Italië, Frankrijk, Duitsland (& US) gaat aflopen, weet ik nog niet.
    Iemand een idee…?

  3. In de Belgische schijn-demokratie gelooft een groter aantal burgers niet meer in de rode/verzoenende/verbindende St.Niklaas (1.500 € pensioen / 6% BTW).
    Daar zijn de deep state politici effe van geschrokken. Daarom gaan ze nu een tijdje zwijgen totdat ze konfronterend voor de (hun eigen) onwerkbaarheid komen te staan. Dan komt de taal verharding weer op met meer dan 1 paljas.

    Een schijn-demokratie kan enkel van die valse schijn afgeraken als men met z’n allen (de 3 lichamen) de dingen echt gaat benoemen/uitspreken zoals ze zijn. Dat zie ik (imvho) dus nooit gebeuren. Want zwarte Piet mag ook al niet meer opdagen (letterlijk & figuurlijk).
    Naar 2024 toe gaan we aardig wat schokken meemaken op alle vlakken. Niet in enkel in België. Wij zijn tot nader order geen eiland.

  4. In de krantenkoppen verwijten de deep state centrum partijen zichzelf van slechte kommunikatie met de burger.
    De burger heeft hun oeverloos holle frasen gelul wel degelijk héél goed begrepen. De burger moet zich verzoenen en verbinden met steeds hogere lasten. Niet om milieu/klimaat/migratie/sociale zekerheid te *saneren*,…maar om nog meer aan ONPRODUKTIEVE politieke herverdeling te doen. Subsidies & toelagen voor ONVERDIENSTELIJKEN !!! Verder en verder weg van minimum aan meritokratie. We zitten crescendo met verkapt/verholen gratis beleid voor personen & bedrijven. Zodra je daar op begint te besparen, gaan de malkontente poppen aan het dansen.

    Reeds 30 jaar hoor ik die wanhoopskreet van jobs…jobs…jobs. De NV België heeft nu al 55% van de werkende bevolking in dienst. Het is niet aan een staat om jobs te verschaffen/fabriceren ! De moderne staat moeit zich nu met ALLES. Daarom draait het ook kunstmatig vierkant en niet harmonisch/natuurlijk, duurzaam. Die fundamentals komen nooit ter sprake in de 3 pervers kolluderende lichamen van de deep state die zich boven alles verheven weet. Dat zal zich dan ook wreken.

  5. Wat nu met de perverse rol van de kolluderende media ? Hoe zou dat nu verder kunnen verlopen nu dat het koningshuis het VL.B. cordon doorbroken heeft ?
    Zijn de 800.000 VL.B kiezers (ook belasting betalers) nu allemaal verwerpelijke fascisten & racisten ? Op deze vraag moet uiteindelijk een antwoord komen.
    Zeker als er dan geen Vlaamse meerderheid zou kunnen gevormd worden.

    Ik stel me eigenlijk nog een andere vraag : zijn Groen & Ecolo eigenlijk groen of dieprood !? Zij dienen de deep state omdat ze geweldige belasting facilitators zijn ! Waarom ?
    Klimaat verandering en milieu zijn 2 verschillende zaken die niets met mekaar te maken hebben !
    Klimaat verandering : bedenk het komen en gaan van de ijstijden (meervoud). Benk het komen en gaan van woestijnen en jungles. Wie vervuilde er toen…
    Milieu vervuiling : de vervuilers, groot en klein, moeten CRESCENDO lasten betalen. Stopt de milieu-vervuiling daardoor ? Antwoord : Neen, de vervuiling gaat overal door. De belasting wordt voor vanalles gebruikt. Lees herverdeling. Om de deficit aangroei ietwat te temperen. Want zodra men kordaat (radikaal) zou optreden tegen vervuiling gaat dat enorm veel jobs kosten en massaal weerstand genereren. Alle groenen dienen dus als een nuttige (idiote) buffer voor de belasting-heffende deep state. Je gaat dus nooit één slecht woord over groen horen. Pervers, toch.

    De media (onderzoek journalistiek) en akademici vragen zich ook niet af waarom al de deep state partijen zo’n pandoering krijgen. Het zijn de (a)sociale media die de populisten een platform geven. Alsof de andere stromingen daar dan niet aan bod mogen komen. Wij moeten al die onzin maar blijven aanhoren op alle duiding programma’s. In de UK/Italië/Frankrijk/Duitsland/Nederland/anderen, is dat juist hetzelfde verhaal. Om dan nog maar van de US te zwijgen (bvb. Fox News)

    Vlaanderen blijkt nu plots met een 600 miljoen € deficit te zitten in plaats van 1,1 miljard € surplus !? Hallo St.Nikolaas…
    Zou meneer Onkelincks de splitsing van België nu al zien zitten…:-))

  6. Nog véél erger dan het niet korrekt weergeven van informatie is het achterhouden/niet bespreken van informatie die er voor ons allen toe doet.
    Waarom krijgt de werkende/sparende/belasting betalende burger zero rente op z’n spaarpot en smelt z’n spaargeld weg aan koopkracht ! Hoeveel gezinnen zijn geld kwijt aan Arcopar/Fortis/Dexia, enz. Hoe onveilig zijn vele EU banken ! Riskeren we een Gutt-bis. Hangt er mogelijks negatieve rente boven ons hoofd (betalen voor uw geld op de bank). Waarom moet de ECB maandelijks 80 miljard € aan schuldpapier opkopen !
    Hoeveel koopkracht is euro al verloren. Enz…enz.

    Het krampachtig verstoppen van al die zwaarwichtige zaken voor de publieke opinie, is schuldig verzuim van de belasting-geldverslindende openbare omroep. En dan verstaan ze niet waarom de burger extreem gaat stemmen…

Laat een antwoord achter aan Markies Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *