Veronderstel dat Hans Bonte, SPA-parlementslid en burgemeester van Vilvoorde, in De Morgen zou verklaren dat het voor hem ondenkbaar is dat de SPA met een ander dan een socialistisch programma naar de verkiezingen zou gaan, en dat hij, als dat toch zou gebeuren, zou afhaken. Zou iemand daarvan opkijken?

Het is gerechtvaardigd te onderstellen dat weids zou opklinken: ‘nogal wiedes!’. Zo is dat voor een normaal denkend mens ook. Een socialistische partij hoort naar de verkiezingen te gaan met een socialistisch programma. Idem dito voor een liberale partij, die hoogstwaarschijnlijk niet in gesloten gelederen aan de meet van de kieswedstrijd zou kunnen verschijnen als ze het ondernemerschap niet centraal zou stellen.

Er zijn natuurlijk uitzonderingen op die regel.

De CD&V zou, zo zou men kunnen veronderstellen, naar de verkiezingen moeten gaan met een programma dat christelijke principes dienstbaar is. Maar sinds strijdende moslims in die partij welkom zijn, weet niemand het nog zo goed met de CD&V. Haar houding lijkt me de aanbidding van Allah in de Sixtijnse kapel.

Mutatis mutandis hebben Hendrik Vuye en Veerle Wouters in hun interview in De Morgen niets anders gezegd dan dat N-VA als Vlaamsnationale partij naar de verkiezingen moet trekken met een programma waar een Vlaamse nationalist alvast belangrijke delen van zijn eisen in terugvindt. Anders, zo spreken ze de hierboven denkbeeldig opgevoerde Bonte na, hoeft het voor hen niet.

De normale reactie zou dan zijn: ‘nogal wiedes!’.

Doch dat blijkt bij N-VA anders te liggen.

Zelfs als De Wever de uitspraken van het tweetal niet opportuun vond, had hij op vele andere manieren kunnen reageren.

Hij had kunnen zeggen dat de opstelling van het partijprogramma nog niet aan de orde is, omdat er nog werk genoeg voorhanden is. Dat is nog waar ook. Hij had een conclaaf kunnen aankondigen met Vuye en Wouters, en zo de zaak inkapselen in een groter geheel. Of hij had de tandem Vuye-Wouters kunnen aanvullen met enkele andere parlementsleden en zo een waakhond creëren.

De botte reactie van De Wever wijst er op dat er andere motieven mee hebben gespeeld. De Wever wil niet weten van een regering met de PS, terwijl Vuye en Wouters verklaarden dat die partij nu net nodig is voor een staatshervorming. De Wever, wiens liberale sympathieën bekend zijn, verschuift zo de inzet van zijn partij van een anti-Belgische naar een anti-PS-partij en dat is totaal iets anders.

Waarom hij zo redeneert weet voorlopig niemand. Heeft hij zelf ambities? Het zou niet de eerste keer zijn dat de Vlamingen zo iets meemaken. Als hij goed scoort bij de komende verkiezingen zou hij wel eens dicht bij het Belgisch premierschap kunnen staan. Zeker nu hij bewezen heeft de Vlaamse eisen vijf jaar lang in de koelkast te kunnen stoppen. Met N-VA valt dus best te regeren, kan men in Franstalige kringen concluderen. De aloude Vlaamse slaafsheid is nog steeds levendig.

Komt daarbij nog eens de uitspraak van De Roover: als men ons Vlaanderen niet geeft, pakken we heel België.

Alleen vergeet hij er bij te vermelden dat N-VA dan moet verbelgischen en zijn communautair programma moet opbergen.

Het is pijnlijk te moeten toezien hoe een partijleiding de eigen partij de dood injaagt.

Want in die milieus schijnt men niet te beseffen dat vanaf nu alle woorden van De Wever en co verworden zijn tot words, words…Wie gelooft hen immers nog? Hoe betrouwbaar zijn lieden die hun trouwe adjudanten de keel oversnijden omdat die dingen zeggen die elders heel gewoon zijn? En wat is het verschil tussen een dergelijke partij en die andere vier partijen, die ‘gewoon’ zijn geworden: socialisten, liberalen, christen(sic)democraten en Groenen(resic)?

Hoe denkt de N-VA leiding nog met succes een wervend project op de Vlaamse kiezer los te laten, na dergelijke uitbraak van Pruisische kadaverdiscipline – nota bene in een tijd van wereldwijd toenemend verzet, tot in de Arabische wereld toe en in een sfeer van algemene achterdocht tegen de politiek?

Ik vrees dat de conclusie van deze zaak even kort als hard is: het N-VA-verhaal is ten einde.

We moeten dat onder ogen zien en ons beraden hoe het nu verder moet.

Jaak Peeters

20 september 2016