“De mens maakt deel uit van verschillende sociale groeperingen, die elk slechts op een deel van zijn persoon beslag leggen. Dit heeft gevolgen voor de menselijke persoonlijkheid, die als het ware gesegmentiseerd wordt. Op het werk, in het gezin, in de kerk, in de vriendenkring is men telkens een ander en speelt men een andere rol. Een van de gevolgen daarvan is dat deze verschillende milieus minder macht over ons uitoefenen, omdat zich daarin slechts een deel van ons leven afspeelt.”

Continue Reading…

Nieuwe opiniepeilingen van een bepaalde ‘Vlaamse kwaliteitskrant’ en de ‘openbare zender’ geven opnieuw een sterke electorale winst voor N-VA. Opnieuw: voor de inmiddels derde peiling op rij, na de op zich al spectaculaire verkiezingswinst op 13 juni.

Dat is merkwaardig.

Zelden werd een winnende partij zo belaagd, beledigd, besmeurd, beschimpt en belasterd als N-VA. Het halve Vlaamse journalistenbent, de halve politologische meute, aangevuld door de zelfverklaarde cultuurwereld heeft zowat alles verricht om de opgang van die gehate Vlaamsnationale partij te stoppen. Er werd tegen betoogd – de beruchte shame-betoging, weet U nog? Het initiatief werd nadien nog eens herhaald. Dat was tenminste het plan, maar het werd een flop. Voelden vele betogers zich de eerste keer bij de neus genomen? Want deze shame-betoging wàs wel degelijk een betoging tegen N-VA en Bart Dewever. De slogans en de aard van de meegedragen vaandels lieten weinig aan de verbeelding over. Een zekere Koen de Bauw ging er zelfs ver over door te weigeren de rol van Bart Dewever te spelen, maar is wel altijd bereid om de rol van moordenaar te spelen. Geen kat die het misselijkmakende hiervan aan de kaak stelt. Althans niet in de weldenkende pers. Een hautaine Jan Decleir die weigert een prijs in ontvangst te nemen uit de handen van de voorzitter van het Vlaams Parlement, Jan Peumans, een N-VA-er. Bijten in de hand waaruit men eet?

Misschien moeten we de subsidiepolitiek ten aanzien van ‘onze’ culturele elite maar eens herzien. De modale burger moet ook zichzelf zien te bedruipen. Als deze zelfverklaarde culturele elite tot hetzelfde verplicht zou zijn, zou ze zich misschien eens afvragen of ze niet beter ophoudt met het hoofd in de wolken te hangen en wat meer bezig te zijn met wat er in de wereld van de mensen gebeurt. Een suggestie voor Schauvlieghe?

Ondanks alle geschrijf en geklets, ondanks alle Sinardets, Hooghes en tutti quanti blijft de vermaledijde N-VA pieken. Hoger zelfs dan ooit.

En dan hoor je de dag nà het bekend raken van de peilinguitslagen Johan Vandelanotte doodleuk verklaren dat een verkiezingsoverwinnaar ‘iets moet doen’ met zijn stemmen. Natuurlijk begrijpt iedereen dat hier weer eens naar de N-VA wordt gesneerd.

Begrijpen die mensen dan echt niet wat er gebeurt? Begrijpt de zelfverklaarde ‘leidinggevende’ klasse dan echt niet dat de Vlamingen een signaal willen geven? Dat ze het beu zijn, grondig beu en dat de zaken ten gronde moeten veranderd worden? Begrijpen ze dan niet dat ‘iets doen’ ook op hénzelf betrekking heeft, en misschien nog het meest van al, omdat zij het land in deze belabberde toestand hebben gebracht? En dat de modale Vlaming niet meer moet weten van halfslachtige compromissen, akkoorden die met haken en ogen aaneenhangen en regelingen waarin een kat haar eigen jongen niet meer terugvindt?

Oh, wat onderschat die ‘leidinggevende’ klasse het doorzicht van de modale Vlaming schromelijk!

Op het hoofdkwartier van de piekende partij zal men tevreden zijn. Dat spreekt. Al komt na een berg altijd weer opnieuw een dal. Maar daar gaat het hier niet om.

Het essentiële is dat de modale kiezer zich niet zomaar bij de neus laat nemen. Dat al het gekeer en gedraai tegen Dewever en zijn makkers voor diezelfde modale Vlamingen veel te doorzichtig is. Dat die modale Vlaming politiek dus veel volwassener is dan soms wordt verondersteld. En bovendien: dat de Vlaming best wel weet wat er moet gebeuren, ook al weet hij dat niet in detail. Dat laatste is voer voor specialisten. Hij is dus niet te vermurwen, die modale Vlaamse kiezer. Hij is standvastig en beslist.

Dat is mooi.

De zelfverklaarde elitepers van Vlaanderen staat erbij en moet ernaar kijken. Ze is mislukt.

Wat rest haar nu nog?

Veel uitwegen blijven er niet over. Doodzwijgen gaat ook al niet meer, want de partij in kwestie is zowat in elke gemeente van Vlaanderen aanwezig en laat dat ook blijken.

Als de pers en haar culturele aanhangsels het Vlaamse nationalisme willen blijven bekampen, kan ze dat alleen nog maar door zich misdadig op te stellen.  Massaal aan het liegen slaan of de feiten systematisch verdraaien. Liegen en bedriegen: dat zijn toch misdaden, nietwaar?

Ook dat is mooi, want het laat zien dat een democratie wél kan werken. Het toont dat als mensen willen, het regime op den duur moet plooien. Nil volentibus arduum.

Misschien kunnen we aan de pers een suggestie doen. Als ze eens verslag zou uitbrengen over wat er in deze Vlaamse maatschappij gebeurt – een Davidsfonscongres verslaan of de activiteiten van de Kempische Schrijvers – in plaats van ten strijde te trekken tegen hun eigen volk of verslag uit te brengen over ‘Belgische damesslipjes’ – jawel: dàt schijnt ook al kwaliteitspers te wezen! – , misschien zou die pers dan aansluiting vinden bij wat er in Vlaanderen leeft.

Point n’est besoin d’ espérer pour entreprendre, ni de réussir pour persévérer. Willem van Oranje leerde het al.

Misschien is deze peiling wel een hoopvol teken.

Jaak Peeters

Juni 2011