De gesloten boeken van de vakbonden

Het is niet de eerste keer dat nadenkende mensen de wenkbrauwen fronsen bij het woordmisbruik van ACV-baas Cortebeeck en zijn collega’s vakbondsbazen. Deze week was het dan weer eens zover: de heer Cortebeeck waarschuwde dat de solidariteit niet in gevaar mocht gebracht worden. Hij had immers gehoord dat de regeringsonderhandelaars in Brussel sommige delen van de sociale zekerheid willen regionaliseren.

Telkens als het woord “splitsen” in verband met de sociale zekerheid valt, steigeren de vakbondsmanitoes van dit land als een paard dat door een hommel gestoken werd.

Nochtans schept een klein beetje zindelijkheid in het denken meteen heel wat duidelijkheid – waardoor de schijnheiligheid van de heren Cortebeeck, De Leeuw en nog een paar andere dynasten uit die kringen meteen in het licht wordt gesteld.

Continue Reading…

Onze eeuwenoude belager

Het moet maar eens voor eens en voor altijd duidelijk gezegd worden : Vlaanderens grootste politieke vijand heet Frankrijk.

Voor wie een klein beetje zicht heeft op onze geschiedenis is dat niet eens zo’n verwonderlijke uitspraak – sommigen zullen wel weer kletsen over “oorlogsretoriek”. Het is niet de eerste keer dat mensen die waarschuwingen uiten over de ontwikkelingen op lange termijn dergelijke kwalificatie in het gezicht geslingerd krijgen, als ze pleiten voor meer nationale weerbaarheid.

Maar de woordkeuze is niettemin overwogen.

 

Continue Reading…

Ontgoocheling

Democratie – het toverwoord van de hedendaagse politiek – wordt veelal teruggevoerd naar de toepassing van allerlei technieken, waardoor de democratie zijn bestaan zogenaamd zou bewijzen.

Dat is onzin. De zogeheten volksdemocratieën uit de communistische tijd noemden zichzelf democratisch. Er waren verkiezingen en was een parlement.

Maar er was desondanks geen democratie.

Continue Reading…

Wat betekent elf juli anno 2010?

Het zal de komende week weer gespreksstof zijn in onze kranten : wat betekent 11 juli (nog) ?

Door deze vraag zo te stellen rijzen meteen twee nieuwe vragen. Ten eerste: wat is de betekenis van 11 juli op zich? Wat vieren we en valt er wel iets te vieren? Ten tweede: wat betekent 11 juli vandaag, voor de mensen van vandaag? Of is 11 juli verwaterd tot een barbecue-orgie die voor niemand nog een politieke boodschap bevat?

Om met het laatste te beginnen: dat lijkt zo. De braaiers van den lande zijn vaak brave lieden, die zich voorts met politiek niet in schijnen te laten. Ze komen op de braai in kwestie omdat vader, broer, zus, oom of tante deze georganiseerd heeft.

En toch is dat niet helemaal waar.

Continue Reading…

Een smalle grens

Met groot spektakel, een betere zaak waardig,  viel een heuse force de frappe eind juni 2010 de kantoren van het aartsbisschoppelijk paleis in Mechelen binnen en beroofde zij de daar in vergadering verzamelde kerkvorsten een hele dag van hun vrijheid. Zelfs de kardinaal werd gedwongen de deur van zijn woning te openen. In de kathedraal werden graven opengebroken. Computers werden in beslag genomen en karrevrachten dossiers opgeladen, inclusief de dossiers die in behandeling waren door de commissie onder leiding van Peter Adriaenssens. Continue Reading…

‘Allemaal smeerlappen!’

Ik ben een vroege vogel. Dat heeft tot gevolg dat ik bij activiteiten die vroeg op de dag aanvangen altijd de bij de eersten ben. Bij verkiezingen, bijvoorbeeld.

En dan hoor je de vreemdste dingen.

Mensen staan aan te schuiven, de identiteitskaart en hun stembrief in de hand. De gesprekken komen dan los. Niet over op wie men zal stemmen: niemand laat in zijn kaarten kijken. Neen: het gaat het in meer algemene termen aan toe. Continue Reading…

De ware schuligen II

Deze week heb ik me wat opgewonden. Vanwege mijn klimmend aantal levensjaren voel ik me steeds vaker aangesproken als het gesprek gaat over “senioren”.

En, zo vernam ik uit de mond van een jonge snaak, die senioren zijn er de oorzaak van dat dit land financieel aan de afgrond staat en wij, de jongeren dus, voor de sociale zekerheid van twee generaties zullen moeten opdraaien: die van de huidige senioren en de onze. Continue Reading…

De ware schuldigen

Op het ogenblik dat ik dit schrijf, vergadert het partijbestuur van Open VLD over de vraag of zij de gammele regering Leterme II nog verder zal depanneren. Wat de echte beweegredenen voor deze fikse liberale houding is, is stof voor overwegingen van politieke commentatoren. Wel is dit een gelegenheid om te speuren naar de diepere oorzaken van de zoveelste politieke crisis in dit overbodige en zelfs schadelijke land.

Het is ronduit verbazend dat lui zoals Wilfried Martens nu openlijk verklaren dat een regeringsval dramatisch zou zijn, net nu “ons” land “voorzitter” is van de Europese unie. Want voor zover men kan zien zijn zij het, die aan de basis liggen van de problemen van vandaag. Continue Reading…

Beheerste botsingen

Conservatisme schijnt weer in de mode. Een van de bekendste aanhangers van deze opvatting is N-VA voorzitter Bart Dewever, die als historicus een te goed inzicht heeft in de geschiedenis en daardoor zijn afkeer voor revoluties kan staven. Dewever leest in de geschiedenis dat revoluties al te vaak een, naar het woord van De Maistre, satanisch karakter krijgen en hun eigen kinderen neigen op te vreten. Klassiek voorbeeld hiervan is de Franse Revolutie. Continue Reading…