In de krant van 6/2/2023 stond een verslag over het wraken van een hoogleraar aan de Gentse universiteit, o.m. omdat die het had aangedurfd een verband te leggen tussen de covidpolitiek en de Holocaust.

Met de covidpolitiek – waarop de laatste tijd ook vanuit wetenschappelijke hoek commentaar wordt gegeven[1] – als startpunt beschrijft Mattias Desmet hoe onze westerse maatschappij steeds meer in de greep komt van een totalitair denken en doen. De oorzaak daarvan ziet hij in wat Dijksterhuis al in 1950 De mechanisering van het wereldbeeld noemde, of nog: het mechanicistisch denken.

Ik vind Desmets boek best het lezen waard. Het boek is helemaal geen cursus. Het is een kritische beschouwing over de algemene toestand van de samenleving en de mensheid.

Omdat dit boek geen cursus is, maar een boek met een algemeen maatschappelijke strekking, verwerp ik de kritiek van de universiteit, bijvoorbeeld als zou hij ‘flirten met vergelijkingen tussen coronamaatregelen en de Holocaust’ of zich aan “verouderde wetenschap” te buiten gaan.

Vooreerst staat mij het in dit verband hanteren van de term “flirten” niet aan, want dat woordje schept een negatieve sfeer op voorhand en dat is geen manier van discussiëren.

Maar belangrijker is dat niemand kan aangeven waarom de Covidmaatregelen en de Holocaust niet met elkaar mogen vergeleken worden.

Welk wetenschappelijk principe verbiedt een dergelijke vergelijking?

De zaak wordt kwaadaardig als ik bedenk dat de Holocaust misschien nooit zou hebben plaatsgehad, als de mensen in die jaren in de mogelijkheid waren geweest om het soort vergelijkingen zoals die nu worden verboden openlijk wél te maken. Dan zouden er felle tegenkrachten kunnen zijn ontstaan tegen hen die blind de mode achterna liepen.

Waarom is dat kwaadaardig? Omdat dit het straffe vermoeden oproept dan de verbieders in dit geval niet het menselijke belang op het oog hebben, maar hun eigen ‘waarheid’, dit is: de dominantie van hun eigen ideologie, waarvoor ze dan eerst de echte open discussie de nek moeten omdraaien. Daarmee bevestigen ze het vermoeden van Desmet en vele anderen, waaronder Aldous Huxley en Noam Chomsky. Misschien moeten deze laatsten ook maar in de ban.

Het is goed mogelijk dat jaloezie en carrièrezucht in deze hele zaak een belangrijke rol hebben gespeeld. Die fenomenen zijn zo oud als de mensheid zelve.

Maar wat nu meemaken gaat veel verder: het is het opleggen van een pensée unique, het doodmaken van het vrije debat, het vermorzelen van de grondslag van de democratie.

Desmet zegt zelf dat de publieke ruimten de laatste eeuwen, en in het bijzonder de laatste decennia, meer en meer gevuld werden met retoriek (blz. 248). Van politici zijn we dat jammer genoeg gewoon geworden. Maar wat onaanvaardbaar is, is dat de maatschappelijke sturing voortkomt uit een ideologie die zich richt op de realisatie van een toekomstig artificieel paradijs. (blz. 178)

Hij is verre van de enige die zich hierover zorgen maakt. Illustere figuren, zoals de genoemde Aldous Huxley en Hannah Arendt gingen hem voor.

De kern van Desmets engagement is het verzet tegen de ontmenselijking. Desmet gelooft niet in utopieën. Hij verkiest de warmte van het samenleven van mensen onder elkaar. Dan aan komen draven met “verouderde wetenschap” is een uitleg van Jantje Pier.

Desmet krijgt te horen dat hij aanpapte met een complotdenker.

Wie acht zich in de positie om dit als een misdaad op te vatten? Hebben zij op school dan niet geleerd over de tocht van de 10 000 – gekend als de Anabasis van Xenofon, die een schoolvoorbeeld van een complot was, n.l. van de Perzische prins Cyrus om koning Antaxerxes van de troon te stoten? Zijn prijsafspraken waartegen de EU beweert op te treden niet ook complotten?

Onderzoeken of er ook geen complotten zijn die in verband met moderne toestanden kunnen worden gebracht, is dus principieel niet verkeerd.

Oh ja: de noodzaak dwong om elke dissidente stem het zwijgen op te leggen. Covid was gevaarlijk of in ieder geval niet om mee te spotten. En dus moest de vrije meningsuiting op de schop. Als teken van misprijzen voor het oordeelsvermogen van de burger kan dat tellen.

Wie zoiets aanvoert om het kritische debat te smoren, staat voor de opdracht om te verantwoorden waarom de democratie opzij wordt gezet. Het is niet de complotzoeker die op de rooster moet, maar de lui die het denken willen onderdrukken. Bedenk dat daartoe altijd redenen te vinden vallen.

Als Desmet bij een complotzoeker op de koffie gaat, is dat geen reden om hem te desavoueren. Overigens: is het wel belangrijk waar Abraham de mosterd haalt? Als hij die maar heeft!

Ik alvast heb uit zijn boek niet afgeleid dat hijzelf als complotdenker kan worden weggezet.

Wat is er dan mis?

Op 7/2/’23 schreef oud-journalist Siegfried Bracke dat vele journalisten hun werk niet doen. Ze denken niet genoeg na, ze schrijven van elkaar af en ze lijken wel op zoek naar sensatie.

HLN had, zo meen ik, het hele verhaal over Mattias Desmet op een veel meer doordachte manier kunnen brengen.

Dat is een pijnlijke maar niet ongewone constatering over het mislopen van de dingen in onze media.

Doch het ergste van al is dat de universiteit van Gent hiermee verder wegdrijft van haar nochtans dwingende plicht tot waarheidsvinding.

Jaak Peeters

Februari 2023

[1] Russell L. Blaylock Covid-19 pandemic: What is the truth? Februari 2023 Surg Neurol Int. 2021; 12: 591.