Enige tijd geleden schreef ik op deze pagina’s een stuk waarin ik mijn ontgoocheling uitsprak over de beslissing van het Vlaamse parlement om Engels toe te laten als onderwijstaal in het Vlaamse hoger onderwijs.
Ik argumenteerde dat dit onnodig is, want dat de kwaliteit van het onderzoek noch van het onderwijs afhangt van het hanteren van een bepaalde taal, maar intrinsiek moet verwezenlijkt worden.
Ik sprak mijn ontgoocheling uit over het feit dat een parlement, dat de belichaming is van een zelfstandig wordende gemeenschap die zichzelf wil respecteren en precies dààrom aan zelfbestuur wil doen, door haar beslissing de waarde van de werken van deze gemeenschap – haar cultuur – mee onderuit haalt en daarom vanuit een democratisch standpunt een verkeerde beslissing neemt.
Ik heb daarbij, voor zover ik kan zien, geen enkele Vlaamse partij geviseerd. Dat was ook niet de bedoeling, want ik neem aan dat indien Vlaams Belang en/of N-VA numeriek aanzienlijk sterker zouden zijn geweest, de beslissing allicht anders zou hebben geluid.