Over het onderwijs wordt de laatste dagen terecht druk gediscussieerd. De politieke spanning errond is niet onterecht. Iedereen denkt wel zijn duit in het zakje te moeten/mogen/kunnen doen. Sommige tussenkomsten hadden beter niet plaats gevonden. Maar de hoofdvogel werd dezer dagen toch afgeschoten door het levende geweten van Vlaanderen, de man die geboren werd met het opgeheven vingertje, Yves Desmet van De Morgen.

Ziehier wat dat genie presteert neer te schrijven: “ Dewever heeft wel aangevoeld waar de modale Vlaming te raken is. In zijn ambitie voor zijn kinderen, die liefst niet met het diverse Vlaanderen van de toekomst in de klas moeten zitten, maar veel liever met die vermeende elite waartoe ze, zo hoopt hij toch, ooit zullen behoren”.

Zonder dat te beseffen legt Desmet – en met hem een groot deel van de zichzelf links noemende klasse – bloot wat zijn warrige droombeelden zijn.

Kinderen mogen niet opgeleid worden om tot een elite te behoren, maar om te leven in de grote fetisj van Desmet en de zijnen: de multiculturele maatschappij, waarvan nog nooit iemand een sluitende definitie heeft gegeven, maar die voor een bepaald soort links kennelijk het alfa en het omega is. Of dat allemaal goed of nodig voor de toekomst van dat volk zelf of zelfs gewoon maar correct, is ook voor henzelf niet duidelijk. Een fetisj is een fetisj en dat is het wat telt. Alsof ook die fetisj zelf niet zal veranderen.

Overigens verraadt Desmet ook hoe zijn eigen politiek denken in elkaar steekt. Nogal simplistisch, in ieder geval. Hij verwijt Dewever electorale stemmingmakerij. Alsof zijn eigen SPA niet op de eerste plaats wil scoren met het zicht op de verkiezingen van volgend jaar. En alsof het Dewever inderdààd niet te doen is om het scheppen van een elite. En alsof we die elite niet nodig hebben – tenzij meneer de hoofdredacteur zichzelf niet als “elite” beschouwt – neen? Maar aan zichzelf kent men de halve wereld.

Wat Desmet en de zijnen niet snappen, is dat de negentiende eeuw inmiddels een eeuw voorbij is. De tijd van de franstaterende zeepbaron die zijn lijfeigenen uitbuitte bestaat alleen mutatis mutandis nog in Bangladesh. En ho ja, er is een internationaal kapitalisme en velen uit die groep zijn verre van mijn vrienden. De bazen van Monsanto, Bayer, Jacobs Suchard, Mittal en zo nog wel van dat soort duistere figuren. Neen: ik moet ze niet.

Maar er zijn er wel degelijk andere.

Uit mijn eigen, heel persoonlijke ervaring, kan ik getuigen van een man, geboren uit simpele Vlaamse ouders, die het intussen tot CEO geschopt heeft van een grote internationale onderneming.

Ik zal meneer Desmet even vertellen hoe die man redeneert.

De loonkosten, meneer Desmet, zijn in Vlaanderen veel en veel te hoog. Wie louter naar economische motieven kijkt, zou het bedrijf waarover ik het heb, uit Vlaanderen moeten weghalen en naar Spanje verhuizen, zoals Ford doet. “Maar dan zitten al die mensen zonder werk!”. Ziedaar het letterlijke woord van die “vuile elitekapitalist”.

Het ASO speelt in heel deze kwestie een belangrijke rol. Veel belangrijker dan dominee Desmet kan bevroeden.

Als getalenteerde arbeiderskinderen in een degelijk ASO kunnen opgeleid worden, stijgen hun kansen om hoge diploma’s te halen en door te stoten naar de posities waar iemand de macht heeft om te beslissen een bedrijf toch maar in Vlaanderen te houden, ondanks de hoge loonkost.

Stop getalenteerde kinderen daarentegen in een klas die voor iedereen toegankelijk is, dan moet de leerkracht de lat noodgedwongen zwaar laten zakken. Wat doen intelligente kinderen? Zich vervelen. En het werken afleren. Gelooft iemand dat dit de heilzame weg voor de maatschappij is?

Meneer Desmet mag honderd keer schrijven over een “vermeende elite”.  De maatschappij behoeft leiding. Punt uit. Of je die leiding “elite” noemt, interesseert maar weinigen. Alles hangt trouwens af van de definitie van “elite”, want ook daarover valt nog wel een stevige boom op te zetten.

Ik heb in ieder geval liever dat die leiding gegeven wordt door lieden die hun oorsprong vinden bij het gewone volk en die deze oorsprong ook niet vergeten zijn. Zulke mensen wekken bij mij meer vertrouwen dan de kerels die Ford Genk sluiten. Is er een andere optie, tenzij die van de eeuwige klassenstrijd?

Sommige socialisten definiëren links als “emancipatie”. Welnu: emancipatie begint voor mensen die niks anders hebben bij de ontwikkeling van hun hersenen. Hersenen en arbeidskracht: iets anders hebben de meesten niet. Wie die talenten bezit , ongeacht zijn afkomst, moet met zorg worden omringd en opgeleid om zijn volk de toekomst in te leiden. Daarvoor dient het ASO. Pak hen hun kansen dus niet af! Of dat volk ook nog “divers” is zoals de linkse fetisj voorhoudt, is een andere kwestie die hiermee niets vandoen heeft,  behalve voor “socialistische” dogmaneukers.

Jaak Peeters

Juni 2013